Badlit
by Franco Đêm
-Hiligaynon Version (Original)-
gina-ampo ko nga indi man ako malimtan sang mga karsada nga ginpanghakus ko, kag gindala sa akon nga mga damgo, para maghabol sang kalawasan ko sa konkreto nga nagapang-alisbong sang mga dinuagan sang sinadto, amo na ang rason kung ngaa dala-dala ko ang akon ulunan, para inkaso matulugan ako sa tunga sang akon nga dalanon, makapahuway kag makatipungaw, asta nga magbunggad naman ang akon nga mga kalimutaw sa kalibutan nga nakasalum sa hilaw nga gugma, kag ginapalibutan sang mga sagbot nga sililhigon kag mga bagahe nga hilimuson;
amo ni siguro kung ngaa ginabadlit ko akon ngalan sa mga pader
–para madumduman ko sa gihapon ang akon nga kaugulingon.
–English Version (Translated)-
i pray that the roads i have embraced and brought with me in my dreams won’t fail to remember me, as to blanket my flesh and bones from the concrete that reek of buried photographs, this is the reason i bring my pillow along for company, in case i drowse in the middle of avenues and alleys, i could rest and daze until my eyeballs are greeted by an earth that is drenched in juvenile love, and surrounded by left-overs to be swept and baggages to be settled;
maybe this is why i tag my name on walls
–so that i could nonetheless recollect my self
Franco Đêm is a cultural worker raised in the streets of Saigon. His works stems from the struggles of everyday living and alienation of diaspora.
SULFUR 